علّامه حسن زاده آملی حفظ و نگهداری آثار و تألیفات و بیانات عرشی حضرت علامه حسن زاده آملی
این کتاب به زبان عربی است که حجه الإسلام محمد نائیجی آنرا به فارسی ترجمه کرده اند.
در مقدمه ی این ترجمه چنین آمده :
جناب استاد، علامه، مولانا حسن زاده آملی در رساله « ألصّحیفه السّجّادیّه فی کلماتٍ سجّادیّه » که هم اکنون ترجمه آن را به نام « صحیفه زمردین در سخنان سید ساجدین » در پیش رو دارید، بخشی را اختصاص به کلمات عرشی ائمه اطهار علیهم السلام داده اند که هر جمله ای از آن، اشاره به معارف بلندی دارد که حکما و عرفای اسلام پس از زحمت ها و مرارت های فراوان به قلّه بلند آنها دست یافته و حقایق بلند آسمانی آنها را مستدل ساخته و به فهم آنها نائل آمده اند.
جناب استاد تنها ده مورد از این موارد را مطابق حوصله این رساله به رشته تحریر در آورده اند و فرمودند که اگر بخواهند به استقصا همه را نقل کنند، به تدوین مجلداتی خواهد انجامید. چرا که تنها صحیفه سجادیه، خود مملو از حقایق فراوانی است که تنها بخشی از آن از پرده غیب بیرون آمده و دانشمندانی که به شرح صحیفه دست یازیده اند، کتابهای خویش را به آن زینت بخشیده اند….
در بخش دیگری از این رساله جناب استاد اهمیت و فایده دعا و نیز ارزش آن را در ابتلا و ارتقای انسانی بیان فرموده اند و به اشکالات و شبهات در این باب پاسخ گفته اند.
رساله ی دیگر این مجموعه « سرچشمه حیات » قصیده ای بلند از جناب استاد علامه می باشد که به سبک قصیده تائیه ابن فارض که در هفتصد و پنجاه و چهار بیت است در چهارصد و بیست و پنج بیت سروده شده است، ابن فارض عارف بلند مرتبه مصری است که زبان عربی را از مام خویش آموخته و بدان حقایق کشفی و شهودی را به نظم کشیده است….
همانطور که جناب استاد در کتاب سرح العیون فی شرح العیون فرمودند، حقایق آن کتاب که کتاب عظیم انسان شناسی است و به همانند آن تألیف نشده و الحق چشمه های جوشان معارف روان شناسی است، شرح این قصیده است؛ جناب استاد فرمودند:
« در فرصت هایی که در اثنای تصنیف کتاب عیون مسائل النفس و شرحش موسوم به « سرح العیون » این فقیر الی الله الغنی المغنی را پیش می آمد، قصیده ی تائیّه ای به نام « ینبوع الحیوه » سرودم که خود بر فقر و فاقت و ذلّت و مسکنتم گواهی می دهد و اشاراتی است بر عیونی که در صحیفه ی انسان موجود است.»
همانطور که جناب استاد فرمودند بسیاری از حقایق آن کتاب که خود جامع حقایق روانشناسی انسانی است در این شعر به اشارت بیان شده است.