عکس رخ یار

ماییم و رخ دلارام و دگر هیچ ما راست همین حاصل ایام و دگر هیچ دیوان اشعار

ای شاهد دل آرا در بزم آفرینش وی شاهدان عالم مشتاق دید رویت آیا شود که روزی این عاشق وصالت دستی رساند اندر دامان مشکبویت؟ دیوان اشعار

بشنیده ام که خویت چون روی توست دلکش ای من فدای رویت، ای من فدای خویت دیوان اشعار

من نه کشف و نه کرامت طلبم از کرمت که به سرّ و سر من غیر تمنّای تو نیست دیوان اشعار

در آمدیم ز پندار ناصواب ای دوست گذشته ایم ز اوهام شیخ و شاب ای دوست دیوان اشعار

حسن تویی و حسن را حسن نما کردی عنایتی است که فرمود آن جناب ای دوست دیوان اشعار

حمد لله که ز فضل و کرم و رحمت دوست دل غمدیده ی ما مطلع انوار شده است دیوان اشعار

خبر از مکمن غیب ملکوتم دادند طوبی بخت تو در سدره به بار آمده است دیوان اشعار

طائر قدسی ام از گلشن راز آمده است که چنین ساده و پر نقش و نگار آمده است دیوان اشعار

دگرم وحشت تنهایی و تاریکی نیست نور قرآن محمّد به دل و جان من است دیوان اشعار

سر ِ خود گیر ایا پادشه با کر و فر که خداوند نگهدار و نگهبان من است دیوان اشعار

دل بریان شده ام حاصل عرفان من است ارمغانی است که از جانب جانان من است دیوان اشعار

حسنِ دل آگه او، شده خاک درگه او به هماره همره او، برود که جانِ جان است دیوان اشعار

همه یار گل عذارم، همه گل عذار یارم همه آن ِ آن نگارم، همه را نگارم آن است دیوان اشعار

چه بگویمت که در دل چه حقایقی عیان است؟ نه قلم تواندش گفت نه زبانم آن توان است دیوان اشعار