﴿بسم الله الرحمن الرحیم﴾
👈 امیر المؤمنین به ما می فرماید:
شما از شب و روز بگیرید.
یعنی اگر شب و روز جسمتان را پیر کرد، شما از شب و روزتان روح جوان داشته باشید. مبادا ظاهرتان که فرسوده شد، به ضعف گرائیده، باطن شما هم ضعیف باشد.
جنابعالی که به ظاهر پیر شده ای، به باطن باید جوان باشی.
یعنی قوه ی عقل تو، قوه ی عاقله ی تو نیرو داشته باشد. عرفان تو به حق، شاداب باشد.
روشن باشد.
نهال سرّ تو سرسبز و خرم باشد.
بدن که ضعیف،
« وَ مَن نُعَمِّرهُ نُنَکِّسهُ فی الخلق»
جان هم ضعیف؟
اگر جان ضعیف است از شب و روز چیزی نگرفته ای.
اهل بهشت نشده ای.
بهشتیها نیروی روحی دارند؛ یعنی جانشان جوان است.
نمی بینی که رسول الله فرمود:
« ألحسن و الحسین سیّدا شباب أهل الجنّه »؟
دو بزرگ جوانان اهل بهشت اند.
چون روح مؤمن جوان است؛ هر چه که روح بر او می گذرد؛ این مراحل بر او می گذرد، بدن ضعیف می شود، روح قوی.
وگرنه اگر روح هم مثل جان باشد بدا به حالمان.
اگر جان ما، قدر او، وزن او، امروزش مثل دیروز باشد، بدا به حالمان.
هیچ ضرری از این ضرر بیشتر نیست.
« وَ خَسِرَ صَفوَهُ عبدٍ لم تجعل له مِن حُبِّکَ نصیباً »
الهی
امام حسین علیه السلام است: آن جانی که از حبّ ات ، دوستی ات، از محبت تو، بهره ای نبرده در تجارتش سخت زیان کرد؛ هیچ چیز به چنگ نیاورده؛ چیزی ندارد.
چگونه باید روحمان را جوان و شاداب نگاه داریم؟
همانطور که می دانید، ما جسممان را چگونه جوان و شاداب می توانیم نگه داریم؟ اقتضائات ذاتی اش را به او برسانیم. روح نیز همینگونه است. ببینیم روح ما به چه نوع تغذیه ای نیاز دارد؟ فراهم سازیم.
ببینیم روح ما با چه چیزی نشاط می یابد؟ فراهم سازیم.