؛ ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄؛
قرب انسان به حقیقت عالم
به کمال مطلق
به پروردگار عالم
اتصاف انسان است به صفات الهی
دارا شدن اسما و صفات حق جل و علا
که نمونه اتم و فرد کامل این مصداق
حجت الله
سفیر الهی
واسطه فیض
امام هر عصر هست
که هیچگاه زمین خالی از حجت نمی شود؛
یا ظاهر یا غایب،
بود او در نظام عالم ضروری است؛
آفتاب یا روشن است، زلال است؛ هوا سهو است؛ زلال است؛
یا آفتاب پشت ابر است؛
بود افتاب در نظام عالم ضروری است.
قرب انسان به حق این قرب صوری و ظاهری نیست؛
راه پیمودن از مبدئی به مقصدی نیست؛
مسافرت ظاهر سیر کردن نیست؛
قرب به حق یعنی آدمی به صفات ربوبی متصف بشود؛
جان او قوی بشود؛
روح او ترقی کند؛
آن که انسانیت انسان به اوست، و شیئیت شئ به صورتش است؛
آن که حقیقت انسان است؛
بر اثر دادن غذای انسانی به او رشد کند که بارها به عرض رساندیم علم و عمل نفس جان می شوند؛
عین جان می شوند؛
نفس، نفس می شوند؛
حقیقت روح انسان می شوند؛
که روح انسان به شنیدن حرف حقیقی و درست و صحیح به ادراک نمودن و یافتن یک مطلب علمی و قدم برداشتن در راه حق و صدق جان او مشتعل می شود؛
روشن می شود؛
ذات جان قوی می شود؛
نه اینکه ذات، یکسو و علم یکسو و عمل یکسو