علّامه حسن زاده آملی حفظ و نگهداری آثار و تألیفات و بیانات عرشی حضرت علامه حسن زاده آملی
جناب صدیقه طاهره، عصمت الله الکبری، دست امام حسن را که پسر بزرگترش بود را گرفته و به تنهایی خودش رفته پیش ابوبکر. رفته پیش ابوبکر، و ابوبکر را محکوم کرد، فدک را گرفت.
حقش بود. فدک را پدرش به او بخشید.
فدک را گرفت و نوشته را گرفت و برگشت، دومی باخبر شد. باخبر شد دنبالش را گرفت، آمد در کوچه او را یافت.
حالا فاطمه زهرا مسلمان نه، دختر پیامبر نه، و تو باش خلیفه ی مسلمانها، حق داری که در کوچه جلوی زن جوان مردم را بگیری؟
چه کرد؟
چه گویم؟
کاغذ را گرفت و پاره کرد. و بی بی هم نفرین کرد و نفرینش هم بعد از ۹ سال مستجاب شد.
من حالا حرفم این است که وقتی جناب صدیقه طاهره، بی بی شهید شد از این نشئه رخت بر بست، امام حسن خیلی بی تابی می کرد؛ خیلی گریه می کرد؛ خیلی ناراحت بود.
خانواده، افراد خانواده به امام حسن نصیحت کردند؛ گفتند آخر این امام حسن برادر کوچک شماست، شما بزرگترید شما چرا انقدر بی تابی می کنید؟ ایشان انقدر بی تابی ندارند، شما باید آرامش داشته باشید. اینها از شما یاد بگیرند. آخر برادر کوچک شما ایشان آرامند شما چرا انقدر بی تابی می کنید؟
امام حسن عزیز در جواب فرمود که:
آنروز که در کوچه حسین نبود.
اگر حسین در کوچه بود با مادرم او بی تابی اش بیش از من بود.
چرا ماجرای کوچه رو کامل توصیح نمی دید مگر می شود کسی تو کوچه جلو حضرت رو گرفته باشه کتکش زده باشه و حضرت علی اصلا متوجه نشه و اقدامی نکنه مگر یه ارازل اوباش در نطر مردم اسلام حساب می شده که اگر می رفت لت و پارش می کرد مردم از دین برمی گشتن تازه خودتون مگه نمی گید وقتی اون ملعون کثااااافت خواست گه خوری زیادی کنه با چند تا ارازل مثل خودش رفت سمت بقیع حصرت علی به گه خوری انداختش اوباش های اطرافش هم مثل سگ از ترس جون نجس شون فرار کردن و مردم بی طرف هم فقط نداره گر بودن و هیچ هرج و مرجی هم نشد
دخترم اگر اطلاعات تون از شرایط اون زمان بیشتر بود جور دیگر فکر می‌کردید. لطفاً کتاب بازی بزرگ عباسیان نوشته دکتر محمد حسن زورق را ببینید