علامه رفیعی قزوینی

علامه رفیعی قزوینی در کلام حضرت علامه حسن زاده آملی:

آیه اللّه علامه رفیعى قزوینی نابغه‌ایست که در علوم عقلیه و نقلیه از مفاخر امامیه و از اعاظم شیعه است، و در این عصر از بزرگترین استادان حکمت متعالیه در حوزه‌هاى علمى اسلامى به شمار مى‌رفت آن جناب در حدّت ذکاء و قوّت حافظه، و حسن و لطف تقریر، وجودت و فصاحت گفتار، و حلاوت و سلاست بیان، زبانزد خواصّ بوده است و به ویژه در تعبیر و تفسیر آراء و افکار ملا صدرا و حلّ معضلات اسفار تبحّر و تمهّرى شگفت داشت.

در سال ۱۳۱۵ ه ق، در شهرستان قزوین از بیت علم و تقوى قدم به عرصه وجود نهاد و دیده به چهره جهان گشود، و در تحت مراقبت و تربیت والد ماجدش در قزوین به تحصیل کتب مقدماتى متداول در میان طلاب علوم پرداخت، و پس از آن به قصد عزیمت تهران و قم، اقامت قزوین را ترک گفت و در محضر مبارک آیات علم و اعلام دین:

آقا میرزا حسن کرمانشاهى، و آقا میرزا هاشم اشکورى، و حاج فاضل تهرانى و میرزا محمود رضوان قمى، و آسید محمد تنکابنى، و آقا شیخ محمد رضاى نورى، و آقا شیخ على رشتى، و آقا میرزا ابراهیم زنجانى، و حاج شیخ عبد الکریم حائرى یزدى (قدس اللّه اسرارهم) به مقامات شامخه و معارج و مدارج عالیه نائل آمد.

معظم له مثل فارابى و مفید، موجز نویس بود و مؤلفاتى چند در معقول و منقول دارد که برخى از آنها به طبع رسیده است، از آن جمله همین رساله وجیز و عزیز در اتحاد عاقل به معقول است که به مناسبت «جشن چهار صدمین سال تولّد صدر المتالهین در کلکته» نگاشته است.

فیلسوف بزرگ الهى و فقیه بنام اسلامى آیه اللّه علامه رفیعى (قدّس سرّه العزیز) در تهران در غرّه محرّم هزار و سیصد و نود و شش هجرى قمرى (على هاجرها آلاف التحیّه و السلام) نداى حق را لبیک گفت و به خطاب

یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی إِلى‌ رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی مخاطب شد، و پیکر شریفش به ارض قدس قم که هُنالِکَ الْوَلایَهُ لِلَّهِ الْحَقِّ انتقال یافت و در مسجد بالا سر حرم مطهر حضرت ستى فاطمه معصومه بنت باب الحوائج الى اللّه موسى بن جعفر علیهما السّلام به خاک سپرده شد.

(أعلى اللّه تعالى مقاماته القدسیه و أفاض علینا من برکات انفاسه النفیسه).

منبع: هزار و یک کلمه، ج‌۴، ص: ۱۲۸

علامه حسن زاده و شرح احوال آیت الله رفیعی قزوینی