جناب علی بن شعبه در ابتدای تحف العقول، روایت از جناب رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرد:
مومن که ایمانش قوی شده ، خواب هایش کم می شود ، خوابش کم می شود و باید همین طور باشد حالا که ایمانش قوی شده چرا در خواب ببیند؟
بله؟
حالا در بیداری می بیند.
چون خواب و احتضار و خوف و غشوه و تنویم مغناطیسی و این گونه احوال هیچ یک مستقلاً موضوعیت ندارند.
آنی که موضوعیت دارد برای پیدایش این حقایق و معارف و سیر به ملکوت عالم کردن و پشت به این شهر و رو به شهر دیگر نمودن، آنی که موضوعیت دارد، انصراف از این نشئه است .
برای محتضر ، چون انصراف پیش آمد چیزهایی می بیند .
در خواب چون انصراف از این نشئه پیش آمد چیزهایی می بیند.
درخوف شدید چون انصراف از این نشئه پیش آمد ، چیزهایی را تمثلاً مشاهده می فرماید و هکذا.
آنی که موضوعیت دارد انصراف از این نشئه است نه این که اینها هیچ یک مستقلاً موضوعیت داشته باشند.
این ها از مصادیق آن انصراف اند .